czytanie wyczytanego

uwielbiam gdy spacer po Gdańsku dostarcza mi kolejnych tematów, o których mogę z Wami porozmawiać. Zwykle noszę ze sobą książkę, nawet dwie, na wszelki wypadek, ale dzisiaj jadąc do Gdańska uznałam, że nie mam za bardzo czasu na czytanie, dodatkowo wezmę małą torbę, żeby poręcznie było, więc książka się nie zmieści. W drodze okazało się, że mój mąż absolutnie nie pomyślał tak jak ja (zresztą można się było tego spodziewać) i nie dosyć, że książkę zabrał, to jeszcze uznał, że po co rozmawiać, skoro można poczytać. Nawet nie domyślacie się jaka byłam niepocieszona. Poniedziałek, święto, nie ma jak cofnąć się do domu, wszystkie kioski, księgarnie pozamykane, a na dodatek mój mąż z książką i perspektywa gapienia się na ludzi. O nie!
I właśnie w tym momencie zrodził się pomysł na rozważania. Kawiarnia, do której poszliśmy, zapewniała klientom odrobinkę literatury, głównie magazyny. Jednak często można spotkać (w Gdańsku na pewno) kawiarnie, które mają swoje prywatne biblioteczki. Niekoniecznie wielkie i przepastne, jak te kawiarnie, które jeszcze książki sprzedają, ale również takie malutkie tyci tyci, na potrzeby niektórych kawopijców.
Co na tych półkach jest? Najczęściej starocie, często Sienkiewicz, czasami Wojak Szwejk. Rzadko stoją tam nowości, zwykle są to książki już wyczytane, zniszczone, wydane przed rokiem 1990-tym. Jednocześnie pełne uroku i tłuszczu na pobrudzonych kartkach. Żółte strony, rozklejone okładki, rozdwojone końce. Lata czytania, przewracania kartek i miliony malutkich kropelek po kawie.
Czy zdarza Wam się korzystać z dobrodziejstwa takich biblioteczek? Czy z braku własnej literatury sięgacie na półkę nie wiedząc co na niej się znajdzie? Czy może boicie się potwora spod szafy?