Muzeum niewinności

Orhan Pamuk to ten typ pisarza, który nie tylko przedstawia nam pewną historię, z bohaterami, akcją i przeróżnymi incydentami, ale również pokazuje to, co sam czuje, co sam myśli, co sam przeżywa i co sam uważa. Niezwykłe jest również to, że każda jego książka wydaje się być pisana przez kogoś innego, ponieważ poza niezwykle dużą wrażliwością na otoczenie i emocje, Orhan Pamuk jest też bardzo utalentowanym twórcą.
Nikogo zatem nie zdziwi, gdy powiem, że jedna z jego nowszych książek "Muzeum niewinności" jest pozycją, którą powinno się mieć na swojej półce.
Książka ta, to przede wszystkim opisywanie życia nad Bosforem. Dzień po dniu, miesiąc po miesiącu, rok po roku mija życie wśród platanów i dynamicznych zmian ustrojowych w Turcji. Próba europeizacji, reformy Ataturka i przymus dostosowania się do narastającej globalizacji są tłem dla życia młodego Orhana i jego rodziny.
Struktura książki poprowadzona jest w ciekawy sposób, ponieważ na każdym etapie drogi, bohater kolekcjonuje pewne eksponaty, które w konsekwencji umieszcza w muzeum, które nazywa "Muzeum niewinności". Do książki dodana jest również mapka, pokazująca drogę do muzeum, zatem polski czytelnik nie może być do końca pewnym, czy opisywane wydarzenia to fikcja literacka, czy może realna rzeczywistość. Buduje to aurę tajemniczości, która na tle burzliwej miłości, opisanej w książce, staje się jeszcze bardziej nieodgadniona i nieprzenikniona.
Skomplikowana sytuacja moralna, której świadkiem i bezpośrednim uczestnikiem jest bohater powieści, daje gwarancję, że 740 stron tekstu nie nudzi się. Czytelnik w pewnym momencie przenika do świata Orhana, buduje z nim bliską więź, której nie chce się pozbywać, gdy kończą się stronice.
Delikatność, płynność, a jednocześnie dynamizm i bezpośredniość. Zgrabność, zwięzłość, a jednocześnie bujność opisów i melancholia. Orhan Pamuk jest absolutnym mistrzem zawierania w swoich książkach wielobiegunowości i zaskakiwania czytelnika geniuszem pisarskim. Czy polecam? Bez dwóch zdań!