gdy książka czai się za rogiem

Literatura czai się wszędzie. To bardzo znana teza, powtarzana na tym blogu do znudzenia. Jednak najprzyjemniej, gdy to czajenie się przybiera interesujące formy dzięki miejscom, ludziom, światłu, nastrojowi i nastawieniu. Gdy nie jest to coś oczywistego, jak elegancka księgarnia, w centrum miasta, lub biblioteka, w której czajenie się przybiera mało tajemniczy wymiar codzienności i przewidywalności. 

Stąd moje zafascynowanie miejscami, które wyglądają tak, jakby ktoś ukradł je z innej czasoprzestrzeni (lub mniej drastycznie, np. pożyczył) i wlepił w naszą rzeczywistość. Stara część Wrzeszcza ma takie miejsce. Zrobiłam zdjęcia. Popatrzcie:

Zdjęcie co prawda nie oddaje całkowicie charakteru tego miejsca, ale z jakiegoś powodu nie mogłam oderwać od niego wzroku. Bardzo spodobała mi się kompozycja ciemnych, grubych ścian, starych krat, ogromnego napisu i tego parapetu w szachownicę. Tu sprzedaje się książki. Ot, po prostu. A z tego co widzę, i co jest najważniejsze, te książki się tutaj też kupuje, co jest cenne. 

Zresztą, na marginesie dodam, że Wrzeszcz jest przepiękny i chociaż trudno uchwycić czar i magię wieczornego spaceru zwykłym telefonem, to mimo wszystko spróbowałam i mam dla Was takie oto dwa zdjęcia:

Uwielbiam w miastach tę ich zmienność. Uwielbiam to, że każda pora dnia i nocy pokazuje za każdym razem coś nowego. Zupełnie jak czytanie książek. Przedmiot nieskończonej interpretacji...

A teraz zmienię temat i powiem Wam, że jutro na blogu pojawi się wywiad. Może i tym razem ktoś się pokusi o zgadnięcie z kim miałam przyjemność pogawędzić?

Dam Wam wskazówkę: przede wszystkim ten ktoś pisze książki science-fiction, poza tym zajmuje się również komiksami i  dodam, że pochodzi z Warszawy. Kto wie?